અક્રમ વિજ્ઞાની ને અર્પણ..

રખે ને 
થઈ જાય
કોઈ શૂન્યમાં ગરક 
એમ
ટાંપીને જ બેઠો છે
એક સાધુ 
શૂન્યની મધ્યે
અતાગ મલકતો મરક મરક
આભાવી એનાં 
વદન ઉપર
જો એક વાર
બસ એકવાર
પડી જાય નજર 
તો
પળમાં જ પર બને 
દખ અને હરખ
પછી 
ધ્યાન મહીં જ્ઞાન વહે
બેતમા વર્તમાન બને 
રહે ન ભૂત કે ભાવિનો ફરક 
બસ
રગેરગમાંથી 
નીકળી જાય સ્વર્ગ
ને નીકળી જાય નરક..