હેમ : પૂરક કાવ્ય ૧

તારી તો કેવી રુપાળી છે જીન્દગી             
તું મુજમાં કાં અટવાણી                                
હું નથી અમૃત‌ ઘાયલ કે નથી 
બરકત વીરાણી 
શું ઉકાળવાનો કલમથી 
લીટા તાણી  
આમાં નથી પઇની
કમાણી  
તેલ વગરની 
ઘાણી 
પ્રાણી 
હુઁ ભાગળનું 
તું રાણી 
વિચાર આગળનું 
મળશે પાણી 
સંગ કોરું પરાઠું કાગળનું  
બનશે રાજરાણી 
પછી ગાડું તે જ લાગશે ગળનું  
ભરી લાવશે કો'અદાણી 
કે અંબાણી, મઢેલું સોનેરી કાગળનું  


પ્રેમ 
કર્યો છે તને 
મેં એમ  
ચંદ્રને જોઇ ગગને 
ચકોરી જેમ 
વલખે; મોર દેખી થનગને 
ઢેલનું અંતર જેમ  
વ્હાલા મારા મયુરનાં રંગો મને 
શાને જાગ્યો તને વહેમ
ચળકાટ દ્રવ્યનો ખુશી દઇ જશે મને   
સુખાકારી મારી તો કેવળ ચિત્ર તારું
સદા રહેશે જેમ નું તેમ 
મારા અંતરપટે તારુ ઉજિયારું
છો ને હો બેરહેમ 
નભ; નિમ્ન ના વિચારું
મારી છે નેમ
તવ સુમુખ પ્યારું
હો ક્ષેમ  
એ જ મારું
હેમ  


તારી તો કેવી રુપાળી છે જીન્દગી                   પ્રેમ 
તું મુજમાં કાં અટવાણી                      કર્યો છે તને 
હુઁ નથી અમૃત ઘાયલ કે નથી                     મેં એમ 
બરકત વીરાણી                        ચંદ્રને જોઇ ગગને 
શું ઉકાળવાનો કલમથી                      ચકોરી જેમ 
લીટા તાણી                    વલખે; મોર દેખી થનગને 
આમાં નથી પઇની                      ઢેલનું અંતર જેમ 
કમાણી                   વ્હાલા મારા મયુરનાં રંગો મને 
તેલ વગરની                       શાને જાગ્યો તને વહેમ
ઘાણી              ચળકાટ દ્રવ્યનો ખુશી દઇ જશે મને  
પ્રાણી              સુખાકારી મારી તો કેવળ ચિત્ર તારું
હુઁ ભાગળનું                        સદા રહેશે જેમ નું તેમ
તું રાણી                  મારા અંતરપટે તારુ ઉજિયારું 
વિચાર આગળનું                        છો ને હો બેરહેમ 
મળશે પાણી                      નભ; નિમ્ન ના વિચારું 
સંગ કોરું પરાઠું કાગળનું                     મારી છે નેમ
બનશે રાજરાણી                        તવ સુમુખ પ્યારું
પછી ગાડું તે જ લાગશે ગળનું                    હો ક્ષેમ 
ભરી લાવશે કો'અદાણી                       એ જ મારું   
કે અંબાણી, મઢેલું સોનેરી કાગળનું                  હેમ 

Devdas : at the doorstep of Parvati's home

यकृत के विक्षत कोष हुए
अवशीत हुआ जठरानल भी
प्रिय आकर मेरे मुख में मधुरस
टपकाता...मैं जी जाता

जो इस व्याबाध का कारक है 
सो ही के कर उपचारक है 
करदक्ष वो छूकर प्राण अंगो में 
भर जाता...मैं जी जाता

नभ निष्ठुर ने आह्लाद किया
मूक दर्शक बन अभिताप दिया
परितप्त मेरे तन पर थोडा जल 
बरसाता...मैं जी जाता

करने तुमको विस्मृत प्रिये 
भटका हुँ मधु से प्रीत किये 
कोई बिध नयनों से तुम आनन 
बिसराता...मैं जी जाता

शत मोह भरे मन मण्डल से
शत पीर भरे तन पिंजर का,
अविरत अविनय उपभोग समय पर 
रुक पाता...मैं जी जाता

प्रति पल है शिथिलता की ग्लानि 
चुभ नित्य रही अपरिध हानि 
सखी कर तेरे मुझ कर में निरंतर 
रख पाता...मैं जी जाता

जैसे तटिनी सागर से मिले
कण रसपाकज के पय में घुले
मुझसे रच ऐसा स्थायी समन्वय
प्रिय आता...मैं जी जाता

प्रिय आता...मैं जी जाता

शैशव घट से मन को भाता, प्रिय आता
सुख की मंजूषा छलकाता , प्रिय आता
शशि किरणों सी देने शाता, प्रिय आता
निस्सौरभ वन को महकाता, प्रिय आता

प्रिय आता...मैं जी जाता
Had my beloved come in my life, 
i would have lived longer.....

( I have posted this poetry at www.songsofyore.com in the comment section of the post "jigar" on 3/9/15 with my original name.
I have created this poetry inspired by Harivansh Rai Bachchan's "koi gaata main so jaata" (Aalap, 1977). Adopted only the format of that song and not taken any line from it.)