તારો ખુબ આભારી છું..

મારા જન્મ પહેલાથી હું કવિ હતો.
તિમિરમાં રહેતો..આકારહીન કલ્પનો કરતો, 
નિરક્ષર હતો..ને લિપિહીન કવનો કરતો.
મારા જન્મ પછીયે હું કવિ જ થયો !
મારુ કવિ હોવું..એ
કદાપિ તારા પર નિર્ભર ન્હોતું. 
તારા આગમન પહેલા પણ હું કાવ્યો કરતો,  
તારા ગમન પછી પણ હું કવિ જ વધ્યો..
અલબત્ત, 
હું તારો ખુબ આભારી રહીશ;
કે, એક અદ્ભુત રસ વિષાદનો 
તેં મારા કાવ્યોમાં શામેલ કર્યો. 
મારુ યાદ આવવું તને.. હરગીઝ ફાયદેમંદ ન્હોતું ; 
પણ, તારુ યાદ આવવું મને, 
આજે પણ
અનિવાર્ય એટલે રહ્યું છે
કે તુંએ અપ્રેમ ભેંટ આપેલ
એ જથ્થાબંધ રસમાં 
હું મારુ જે ફાલતુ કાવ્ય ઝબોળું છું 
એ સ-રસ બની જાય છે !